Als alles samenkomt. Al mijn passsies in een uurtje bij mijn dochter in de klas!
Zo leuk! De juf van mijn dochter vroeg me halverwege het schooljaar of ik over mijn beroep bij de politie wilde vertellen in groep 4. Oeh nou, das nog best spannend! Echt wel wat anders dan vanuit mijn professionele kant spreken voor een groep die mij niet persoonlijk kent.
Met kinderen vind ik het altijd leuk werken, maar ik doe het nauwelijks meer. Met dramalessen voor jeugdtheaterscholen of in schoolprojecten ben ik al jaren geleden gestopt omdat ik liever autonoom bezig ben als actrice.
Nu vroeg juf mij te komen vertellen over mijn andere passie: mijn politiewerk. Ik dacht ‘zet die gêne gewoon aan de kant’. Ik deed het voor m’n kind, haar leek het ook zo leuk! Alleen we kwamen niet tot een datum en ik liep het mooi makkelijk op zn beloop. Tot de afspraak toch eindelijk in de agenda stond en ik dus vanmorgen in vol ornaat politieuniform -jaja!- op de school verscheen. Nou dat zeg ik nu wel zo gemakkelijk. Ik reed in de auto met mijn broek en schoenen al aan, met erboven een ander shirt want ik wilde niet als mevrouw de agent de school overvallen met mijn komst natuurlijk! Het ging toch minder opvallend dan gehoopt:)
Heel discreet kwam ik ruim op tijd binnen in de gang waaraan groep 4 grenst. Daar trok ik twee minuten voor afgesproken tijd mijn politieshirt aan. Kan niks aan mis gaan zou je zeggen toch? Bleek op het moment van de bel welgeteld 4 klassen met scholieren langs mij heen te moeten stiefelen richting eigen klas. Twee kleuterklassen met juffen die een soort dubbelcheck deden: “huh o gelukkig jij bent het! Ik dacht dat er iets ergs was”. Een andere juf kwam binnen, alvast iets voor haar groep 7 uit gelopen. Ik wilde een geintje uithalen omdat ik wist dat ze t kon hebben: “Ja jullie juf heeft alcohol genuttigd onder schooltijd”. Ze keek me aan en schoot in haar welbekende schaterlach en haar leerlingen lachten eerst vertwijfeld en kort erna opgelucht mee:)
Ook een meester was belangstellend naar wat ik kwam doen.
Toen was ik aan de beurt in de klas van mijn dochter! De juf zette de deur open en kondigde me aan: “En dan nu de verrassing van vandaag: hier is de moeder van Sizz”. Er hadden al een paar groep-vierders bij het naar-de-wc-gaan mij zien zitten in de hal. Grote ogen! “Ojaaa jij werkt bij de politie! Ben jij de verrassing? Wat kom je doen?”
Even later kon ik dat klassikaal uitleggen. “Ik kom vertellen over mijn werk bij de politie. Ik heb geen koppel om met wapen, pepperspray en boeien. Ik heb een ander instrument: mijn headset. Ik werk aan de telefoon”.
We bespraken de 112 meldkamer. Wie er weleens zelf had gebeld; meteen allemaal spannende verhalen. En of ze wisten wat het andere nummer is om de politie te spreken om iets af te handelen, voor te bespreken of nader uit te leggen. Mijn dochter zei trots “Dat weet ik wel, dan bellen ze jouw afdeling, ik weet effe het nummer niet”. Dat maakte mij dan weer trots terug! En terwijl ik vertelde dat iedereen het ‘geen spoed wel politie’ nummer 09008844 in zijn telefoon zou moeten zetten, typte juf het allemaal mee ter beeldende ondersteuning op het digibord.
Om een helder beeld te geven aan de leerlingen, heb ik van tevoren een spel bedacht. Het Spoed-Nu-Later spel. Bij spoed/nu houden ze een rood lampje op omdat ze dan de meldkamer zouden inschakelen en een wit lampje voor alles wat je zelfstandig afhandelt of later via het basisteam laat lopen.
Daarvoor had ik 16 luisterfragmenten bedacht en ingesproken. De lampjes (stoere politie merchandise fietslampjes!) kreeg ik mee van het basisteam en werden druk getest, het principe was duidelijk. We konden beginnen. De kinderen zaten met open monden te luisteren. De fragmenten die ik vanaf mijn telefoon afspeelde, gingen alle kanten op: een heterdaad beroving, een insluiping van een aantal uur geleden, een aantreffen gestolen fiets, een auto die van de handrem af was en tegen andere auto’s aan knalde, een overlast situatie, een heterdaad vechtpartij, een conflict in eerste aanzet. Etc etc. Nabootsend wat we normaliter ook aan diversiteit aan de lijn krijgen.
De kinderen reageerden zo snel als ze konden met een kleur. We bespraken het kort na om te kijken waar de overweging vandaan kwam. Ze hadden het snel door: het verschil in Spoed en Numelding; beiden voor de Meldkamer en moeten snel opgepakt worden door de noodhulpdiensten. Maar Spoed is ‘laat alles uit je handen vallen, we komen direct ‘ en Nu is ‘we komen er meteen aan nadat we deze spoedmelding veilig hebben gekregen ‘.
En dan de ook Latermeldingen. Dat begrepen de leerlingen ook wel, maar het knaagde soms wel aan ze dat niet altijd overal meteen actie op ondernemen.
Mooie drive zit erachter! Heerlijk puur die kinderen!! Eigenaarschap, verantwoordelijkheid en daadkracht zag ik vandaag veelvuldig! Als deze kinderen later mijn collega’s worden voel ik mij geprezen!!
Ik vond het een topochtend, had het veel eerder moeten doen!!
Grappig wel: in deze ervaring kwam alles samen: lesgeven, een spelvorm presenteren, het inspreken van geluidsfragmenten, 09008844 ennn het moeder zijn:)
