Klein gebaar grote impact – deel 2: Hoera voor de helden

deel 2

(kijk hier filmpje: https://youtu.be/NdFxKnzVQa8)

Hoera voor de helden!

Hoe dat er uiteindelijk bij de OranjeFonds filmopnamen uitzag: eenzaam uitziende vrouw in een zaterdagdrukke winkelstraat mensen staat aan te spreken. Degene die “ja” zegt krijgt een opgeluchte glimlach, een vriendelijk klopje op de schouder en… rampampammm! Confettikanon, fanfare (ja echt! In vol ornaat!), een knusse koffiehoek inclusief fouteuils, tafeltje met een kaarsje erop, en zelfs een huiskamerlamp! Allemaal in no time bijeen gebracht door twaalf figuranten! Er was zelfs een butler die in chaquet koffie uitserveerde in porseleinen servies! Ook aan een sfeervol kaarsje op tafel was gedacht! Dat werd dan weer door aangestoken door een schattig jongetje, met uiterste precisie:).  Dit alles ging als een geoliede machine op cue van de geluidsman die alles kon volgen via mijn verborgen microfoontje onder mijn shirt. Verdeeld over het kruispunt op de Hoofdstraat Mariastraat in Apeldoorn (ideaal in eigen stad overigens! Ook leuk, ik had voor fijne mensen als figuranten gezorgd!)) stonden 3 GoPro’s verdekt opgesteld, hangend aan lantaarnpalen, plantenbakken etc en 3 normale mobiele camera’s onopvallend gesituationeerd. De cameramannen kwamen aansnellen op het moment dat de regisseur het teken gaf om het decor aan te slepen. De ‘held’ werd toegejuicht en de straat omgebouwd door een soort ad-hoc minihuiskamertje met muren van uitzinnig publiek rondom! En als klap op de vuurpijl komt er een luid muciserende showband de hoek om gelopen (die stond nog geen tien meter verderop te wachten). Het vreemdste voor de persoon in kwestie was nog wel de transformatie van mijn zielige meelijwekkende voorkomen naar enthousiasteling.

De helden van die zaterdag waren in totaal 5 mensen, vanalles wat (dat was niet per sé de opdracht, maar wel mooi meegenomen voor het beeld). Ik was zelf zo positief verrast dat er zoveel jonge mensen goed reageerden op mijn vraag. Dat geeft de burger moed: er is rooskleurige toekomst met deze generatie! Grappig trouwens wel dat de mannen unaniem hun relatie erbij haalden. “Mijn vrouw zou dat niet leuk vinden”. Mijn antwoord: “Daar gaat het me dus niet om, ik wil een gezellig gesprek”, ik zou niet anders durven ahum…

En gezellig werd het! 5 keer was het feest in Apeldoorn! De eerste die hapte was een schuchter meisje met lieve ogen, met haar fiets nog aan de hand. Zij schrok zo van alle aandacht en het feit dat ze voor zoiets kleins zó luidkeels toegejuicht werd, dat de tranen over haar wangen rolden. Zo lief! En de laatste van het rijtje was een dame die haar hart luchtte door te vertellen dat zij altijd voor de ander klaar staat en er emotioneel van wordt als iemand zo moet leuren voor een beetje aanspraak. Ze heeft het zelf ook niet makkelijk kon ik horen aan haar stortvloed van verhalen van dingen die ze had meegemaakt. We pinkten beiden een paar tanen weg! En dan het idee dat zij míj aansprak, uit eigen beweging! “Ik hoor jou de hele tijd hetzelfde vragen, hoe komt het nou toch dat zo’n leuke jonge dame niemand heeft. Ik neem jou graag mee naar het terras”! Hoe mooi is dat?!! Zij is mijn absolute held van de dag!!
Ze zeggen dat Apeldoorn een soort gemiddelde is van hèt Nederlands publiek. Nou, ervan uitgaande dat dit klopt: dan is het even zoeken en leuren, maar uiteindelijk beland je toch welmet een luisterend oor op het terras! Hoera voor de helden!

Bekijk hier het filmpje: https://youtu.be/NdFxKnzVQa8