Reacties vanuit het hele land op ons leuke artikeltje!

Uitgeslapen
13 januari 2018 stond mijn gezin met artikel in AD Magazine.

Als je gevraagd wordt om mee te doen aan een vrolijk, luchtig artikel in het AD Magazine dan is dat wat mij betreft wel heel bijzonder! Robin (mijn vriend) en ik vonden het een eer om mee te mogen doen aan ‘Uitgeslapen’. Het ging om een kort item waarin 3 vragen werden gesteld op de zaterdagmorgen: 1:”Lekker geslapen?” , 2: “Wat is je droom?” en 3: “Wat brengt de dag?”. De titel Uitslapers sprak me al aan. Dat zou betekenen dat ik op mijn vrije zaterdagmorgen niet vroeg met de haartjes in de krul en de jurkjes in de strijk hoefde te zitten. Sowieso niet, bleek bij nadere uitleg: het ging erom dat we in onze slaaphabitat, onze pyjama’s te zien zouden zijn. O nou, das een makkie voor ons in het weekend. Ik zegde toe. Superleuk! Met journaliste Grieteke Meerman spraken we hier thuis af. Het kwam beter uit als het op een donderdagavond, zeg 20 uur kon (dikke nep natuurlijk, al doen ze meestal wel hun ronde op de zaterdag is me verteld). Uhh nou das goed. Dan gaan we maar vroeg in ons slaaptenue die avond. En Sizz, onze dochter die natuurlijk de hoofdrol zou spelen, mocht opblijven! Dat hoef je haar maar één keer te zeggen. Onze 2,5 jarige peuter houdt van gezelligheid, vooral met z’n drietjes op bed. Top! De verslaggeefster van het Algemeen Dagblad belde aan samen met fotografe Ilvy Nijokiktjien. Er was meteen een klik. Sizz viel ze net niet in de armen. Maar opende deuren en zei “willen jullie mijn kamertje zien? Ik mag opblijven” Nou daar kwam een heel enthousiaste reactie op van de dames. En de toon was gezet. Sizz liep in haar pyjamaatje voorop de trap op en wees de weg. Eerst de foto maar maken, dan kon de nu-nog-blije-maar straks-oververmoeide-peuter naar bed zodra de plaat geschoten was. Hup, ze sprong op bed en Robin en ik volgden ietwat schoorvoetend in onze nachtkledij het bed in.

“Wat doen jullie altijd op de gemiddelde zaterdagochtend?” vroeg Grieteke ons. “Uhm nou, langzaam wakker worden. Stoeien en uhmmm” Ik wilde verder vertellen, maar Grieteke haakte al aan:” O stoeien, hoe ziet dat er dan uit?” En daar gingen we. We pakten om en om Sizz bij haar schouders en gooiden haar met kracht over het bed. Daar hoefde we niet voor toneel te spelen. Dat liep gewoon. Sizz had er zin in en wij vonden het supergrappig. Spelen met publiek erbij. Dat ken ik als actrice natuurlijk wel. Goed zelfs. Maar in je eigen slaapkamer is dat wel even anders. Twee bescheiden, vriendelijke onbekende meiden die toekeken hoe wij in een notendop onze manier van plezier maken naspeelden. In onze slaapkamer. Heel grappig. De fotografe had de perfecte foto meteen. Even meekijken op haar schermpje. “O ik mis wat: Pimmetje, onze kat. Die moet erbij. Die wijkt normaliter geen seconde van onze zijde.” Na kort Pimmetje te roepen kwam die oude goedzak aangelopen. Hup op bed. En we gingen verder. Hoog gooien naar links. Elleboog voor het gezicht. Hoog gooien naar rechts. Ogen dicht. Nog een paar worpen voor de show en toen was ie er: de foto die 5000 huishoudens in heel Nederland op de mat hebben gekregen!

Goed gelukte foto, Super vrolijk en 100% hoe we zijn! Wij zijn er blij mee. Het gesprekje was kort en kernachtig. Zo leuk om te zien hoe alles er in is gekomen hoe het gezegd is. Bijzonder om mijn ‘aanstaande’ (zo noemt hij me in de tekst, jaja!) zo over ons te horen praten. Dat gebeurt natuurlijk wel eens. maar zo voor de krant, is wel next level:) Dan deel je dat ineens met vele lezers.
En de reacties blijven hier en daar nog binnen druppelen. Uit Sneek, uit Rotterdam, uit Amersfoort, uit Arnhem, uit Amsterdam, uit onze woonplaats Apeldoorn. En iedereen zegt “Precies zoals jullie zijn”. Hoe dat is weet ik niet helemaal. Ik heb een idee:) Ik ben blij met de vrolijkheid die we uitstralen:) Een speciaal aandenken aan een heel leuke doorsnee zaterdagmorgen (stiekem donderdagavond)!